Πλατεία Εξαρχείων = Ένα μέγαλο ταξίδι

Τελικά το μάζεμα μας στην πλατεία χθες ήταν κάτι που συμβαίνει σπάνια. Όλοι μια παρέα, γνωστοί άγνωστοι, που ένιωθες στα πρώτα λεπτά ότι ανήκεις εκεί στην πλατεία. Τελικά τα τόσα δακρυγόνα μας κανένα καλό.. Υπάρχει ελπίδα και μάλιστα πολύ έντονη! Είμαστε άνθρωποι και δεν μας το 'χα! Παρότι ήμασταν εκεί , στην πλατεία δηλαδή, που μαζεύονται κατά τας αρχάς, ύποπτα άτομα, συμβαίνουν επικίνδυνα πράγματα, κατά τας αρχάς πάντα... για μένα τους τελευταίους μήνες είναι το μέρος που νιώθω σαν να είμαι σπίτι μου. Ασφάλεια και γαλήνη, αυτά νιώθω. Βλέπω πραγματικούς ανθρώπους εκεί, νιώθω ανάμεσα τους ότι ανήκω εκεί, στην πλατεία, στα Εξάρχεια.
Συχνό μου ταξίδι, είναι η Μεσολογγίου. Είναι ένα είδος εξαγνισμού. Ένα τσιγάρο κι άλλο τσιγάρο, γαλήνη, σεβασμός, πόνος και ελπίδα.
Εύχομαι αυτό που ξεκίνησε να μην σταματήσει πότε. Και είναι αυτό που λένε, στον ύπνο μου βλέπω φωτιές. Και τελικά, μάλλον "φταίει" η φλόγα της επανάστασης που καίει στα μάτια μας, όπως λέει και ένας φίλος.